Upadek Kabały, czyli Fall Cabal, to słynna seria materiałów, które zebrały w całość bardzo wiele manipulacji i fake newsów, oszukując tysiące ludzi. Jest to swego rodzaju Biblia teorii spiskowych.

Nasza ocena:

Fałsz

Więcej o naszym systemie oceniania:

Serię klipów Janet Ossebaard zdementował  już w kwietniu holenderski aktywista Pepijn van Erp.
Za jego zgodą i w wyrazie wielkiego szacunku dla ogromu jego pracy, publikujemy tłumaczenie trzeciego z serii artykułów, krok po kroku demaskujących Upadek Kabały.
—————————————————————————————————————–
Holenderka Janet Ossebaard ostatnio osiągnęła spory sukces (mierzony w wyświetleniach) swoją 10-częściową serią filmów na Youtube, które propagują skrajnie prawicową teorię, zakładającą istnienie grupy QAnon. Seria nosi nazwę Fall Cabal – Upadek Kabały i z łatwością sami znajdziecie ją w Internecie.

Weryfikacje pozostałych części znajdziecie tutaj: Część 1, Część 2

Według Ossebaard zbliża się wielka zmiana, ale większość ludzi zdaje się nie mieć o tym pojęcia. Dlatego zamierza zdradzić nam ukrytą prawdę. Twierdzi, że ma dostęp do uprzywilejowanej wiedzy, ponieważ zna Wielki Plan, który rozwija się na naszych oczach.
Poniżej znajduje się opis mitów, które odgrzebuje Ossebaard, oraz mniej lub bardziej rzeczowych twierdzeń, które przedstawia w części 3 swojej serii wideo. Znaczniki czasu dodano dla ułatwienia.

Inwazja obcych

Na początku Ossebaard pokazuje stopklatkę z filmu dokumentalnego, twierdząc, że ludzie z karawany migrantów chcieli zaatakować Stany Zjednoczone. Są to zdjęcia z karawany migrantów, która ruszyła w stronę Stanów Zjendoczonych w kwietniu 2018 roku (00:12). W 00:37 pokazana jest jednak mapa z października 2018 roku, która pokazuje trasę zupełnie innej karawany, tej, która ruszyła 12 października z Hondurasu.
W Ossebaard 00:38 mówi: „Ale wtedy zdałam sobie sprawę, że jest zbyt wiele zdjęć kobiet i dzieci, co zawsze jest oznaką medialnej manipulacji i ukrytym programem politycznym. Zawsze.” Jednak sama wybrała odpowiadający jej retoryce kadr z ogromnej ilości dostępnych materiałów. Wspomina, że niektórzy QAnonowie „przestudiowali” kilka zdjęć. Zamiast opierać się na relacjach naocznych świadków, lub rzeczowej analizie, Ossebaard woli polegać na luźnych spostrzeżeniach anonimowych osób z Internetu. Jak się okazuje, QAnonowie byli bardzo pomysłowi, niektórzy zauważali telefony komórkowe, makijaż, drogie ubrania („i twierdzą, że są biedni?”), inni widzieli klapki („i przechodzą 45 mil dziennie?”; „gdzie są pęcherze?”)…

Staje się jasne, że Ossebaard nie ma najmniejszego pojęcia o naturze tych karawan, gdy mówi (1:04): „Ci ludzie musieli pokonać pieszo 45 mil każdego dnia przez 1,5 miesiąca.” Z jakiegoś dziwnego powodu Ossebaard uważa, że ci ludzie musieli podróżować tylko pieszo. Nikt nigdy tak nie twierdził oprócz samej Ossebaard. To klasyczny przykład atakowania chochoła [tzw. sofizmat rozszerzenia, czyli wymyślanie argumentu, który łatwo obalić i przypisywanie go przeciwnikowi, który nigdy tak nie twierdził. Przyp. Fakenews.pl]. Ossebaard jest autentycznie zszokowana, gdy zauważa, że autobusy i furgonetki zostały użyte do transportu ludzi z karawany. Znaczna część karawany poruszała się autostopem i nikt nigdy nie twierdził inaczej.
W 02:35 Ossebaard dochodzi do wniosku, że członkowie karawany muszą być opłacanymi aktorami. Dowodem na to mają być kolorowe opaski na rękę. Według niej każdy kolor jest jakimś kodem dla reporterów i operatorów, którzy są częścią tego ogromnego oszustwa. W rzeczywistości te opaski zostały wydane przez władze meksykańskie, aby móc monitorować przepływ ludzi, co jest standardową praktyką.
Ossebaard wychodzi z założenia, że media głównego nurtu produkują wiele fałszywych wiadomości [niestety słusznie, jak obserwujemy ostatnimi czasy, przyp. Fakenews.pl], następnie szuka anomalii (lub lepiej tego, co postrzega jako anomalie) w reportażach i tworzy alternatywne wyjaśnienia. Ponieważ jedna osoba w ogromnym tłumie trzyma coś, co wygląda jak telefon komórkowy, Ossebaard wyciąga wniosek, że każdy w tym tłumie ma taki sam telefon, najpewniej drogi i wszyscy muszą być bogaci.
Ossebaard skupia się tutaj (3:36) na jednej konkretnej kobiecie, Marii Mesie, i sugeruje, że zmyśliła historię, że ona i jej dzieci zostały potraktowane gazem łzawiącym. Ossebaard sugeruje nawet, że w listopadzie 2018 roku na granicy w ogóle nie używano gazu łzawiącego, a chmury, które widać na zdjęciach, zostały wywołane przez samych migrantów używających granatów dymnych.
Dziwne, bo nawet jej bohater Donald Trump nie zaprzecza, że tego dnia użyto gazu łzawiącego.

„Przemawiając w Mississippi, pan Trump powiedział, że strażnicy graniczni mieli rację używając gazu łzawiącego. „Oto podsumowanie: Nikt nie wjedzie do naszego kraju, chyba że przyjedzie legalnie.” Dodał, że używany gaz był „bardzo bezpieczny” i był „bardzo delikatną formą” gazu łzawiącego.”

Później jednak Trump zaprzeczył, że gaz łzawiący został użyty wobec dzieci, mimo przytłaczających dowodów na to, że było inaczej (historia fotografa, który zrobił szeroko komentowane zdjęcie Mesy i jej dzieci).
Ten incydent na granicy został akurat dobrze i szeroko opisany w prasie, ale Ossebaard uparcie trzyma się teorii, że to wszystko zostało zainscenizowane. W 05:30 oskarża media i nazywa ich relacje stronniczymi i fałszywymi. Przy okazji, magazyn Time napisał o Marii Mesie sześć miesięcy później, kiedy mieszkała już w USA, czekając na decyzję w sprawie jej wniosku o azyl.
W 07:07 Ossebaard pokazuje dwa zdjęcia tych samych osób, na których jedna z nich pcha wózek inwalidzki i mówi: „Zdecyduj się. Chcesz założyć czy zdjąć tę koszulkę?”, insynuując tym samym, że zdjęcie zostało zainscenizowane, by stworzyć wrażenie, że to nie ci sami ludzie.
Z jakiegoś powodu Ossebaard uważa, że te dwa zdjęcia dowodzą, że ci ludzie są w rzeczywistości opłaconymi aktorami. Zdjęcie po lewej Moises Castillo (AP), zdjęcie po prawej Jorge Cabrera (Reuters).
W 07:30 Ossebaard stwierdza: „Kiedy naprawdę chcesz wiedzieć, co się dzieje na świecie, musisz przeprowadzić odpowiednią analizę.” Oczywiście, ale ignorowanie faktów nie wydaje się być dobrym punktem wyjścia dla jakiejkolwiek analizy.
W 07:43 Ossebaard podsumowuje: „Karawana była inscenizowanym wydarzeniem z motywem politycznym.” Wydarzenie to zostało bardzo dobrze udokumentowane, ale Ossebaard wybrałą jedynie bardzo ograniczoną liczbę zdjęć i przedstawiła je jako całość relacji. W ten sposób zdecydowała się świadomie zignorować całą resztę, ponieważ nie pasowały one do jej retoryki. Oto kilka bardziej przekrojowych źródeł na temat tej karawany migrantów:

• Walking to America with the Migrant Caravan documentary,Vice;
• ONZ o  kryzysie migracyjnym;
• Wywiad z hiszpańskim reporterem Alberto Pradilla Caravana, który napisał książkę o tej karawanie;
• On the road with the migrant caravan, dokument The Guardian, jasno pokazujący, że karawana używała wszelkich dostępnych środków transportu;
• Between Borders: American Migrant Crisis, dokument o kryzysie migracyjnym z 2015 roku, który stworzył Brent Renaud dla gazety The New York Times.

Ossebaard postanawia zignorować całkowicie kryzys migracyjny. Nawet raporty organizacji pozarządowych takich jak Lekarze Bez Granic czy Amnesty International nie przekonują jej do zmiany zdania.

George Soros raz jeszcze…

W 07:49 Ossebaard stwierdza, że karawana została sfinansowana przez George’a Sorosa. Podobnie jak 'klub pedofilski’ NAMBLA, Antifa i Black Lives Matter (patrz część 2). Nie trzeba dodawać, że oczywiście nie popiera swoich wypowiedzi dowodami, ale opiera się na opiniach. Oto sprawdzone fakty:

• FactCheck.org: No Evidence Soros Is Funding Immigrant ‘Caravan’;
• Snopes.com: Did the FBI Confirm George Soros Was Funding the Migrant Caravan?;

Jednak Ossebaard przypuszczalnie oskarży wszystkich sprawdzających fakty o to, że są opłacani przez Sorosa. Oczywiście, będzie unikała kwestii dowodów na poparcie swoich zarzutów i wysunie jedynie nieuzasadnione oskarżenia. Wszyscy protestujący, reporterzy, organizacje pozarządowe i osoby sprawdzające fakty muszą być częścią tego ogromnego spisku…
W 08:26 Ossebaard ujawnia, że uczestnicy karawany otrzymują 15 dolarów amerykańskich za godzinę:

„Wszystko, co musieli zrobić, to odegrać rolę biednych uchodźców szukających bezpiecznego schronienia.”

W 08:46 Ossebaard powtarza oskarżenie przeciwko George’owi Sorosowi, że wydał 33 miliony dolarów na zorganizowanie zamieszek w Ferguson. Soros od bardzo dawna jest jednym z ulubionych celów zwolenników teorii spiskowych. Tutaj można znaleźć informacje o wszystkich zarzutach. W 09:00 Ossebaard pokazuje tweet z fałszywego konta, aby udowodnić swoją teorię o Antifie opłacanej przez Sorosa. Dawno już udowodniono że #BeverlyHillsAntifa to oszustwo i nie ma żadnego związku z Antifą.
Ossebaard stwierdza w 09:24, że celem Sorosa jest destabilizacja i stworzenie podziałów ze względu na rasę, politykę, płeć i religię, ponieważ podzielony lud jest łatwy do rządzenia. W 09:44 QAnon jest ponownie wymieniony jako praca na rzecz lepszej przyszłości bez podziałów, wojen, zdrady i korupcji.
Ossebaard uważa, że przekaz Trumpa jest zniekształcany przez media głównego nurtu, co powoduje spadek zaufania do prezydenta. Ossebaard chce, żebyśmy przyjrzeli się faktom. Mówi: „Mainstreamowe media krzyczały, że On rozpocznie wojnę nuklearną!” (10:29). „Ale doprowadził do pokoju.” Ossebaard zdaje się zapominać, że pomiędzy Kim Jong-Unem i Trumpem doszło do bardzo niebezpiecznej serii pogróżek, które jedynie zaogniły konflikt pomiędzy krajami.

Handel dziećmi

Ossebaard brzmi bardziej jak fanka Donalda Trumpa niż badaczka, szukająca prawdy. Twierdzi, że Trump jest długo wyczekiwanym Mesjaszem. W 11:18 stwierdza, że jednym z priorytetów Trumpa jest położenie kresu handlowi dziećmi. Twierdzi, że podpisał prawo przeciwko handlowi ludźmi „zaraz po inauguracji” (20 stycznia 2017 roku), ale ilustruje to zdjęciem z 11 kwietnia 2018 roku.

Następnie w 11:35 wspomina, że Trump podpisał rozporządzenie wymierzone w osoby odpowiedzialne za „poważne naruszenia praw człowieka lub korupcję”. Ossebaard nie wyjaśnia, co to ma wspólnego z handlem dziećmi. W rzeczywistości rozporządzenie uderza w kilka grup, ale żadna z nich nie jest powiązana z handlem dziećmi.
W 13:20 Osssebaard twierdzi, że Demokraci opowiadają się za murem między Stanami Zjednoczonymi a Meksykiem, który jest jednym z głównych celów Trumpa. Chociaż Demokraci poparli zwiększenie bezpieczeństwa granic, nie miało to związku z poparciem dla murem, proponowanym przez Trumpa. Ossebaard mówi swoim widzom, że Hillary Clinton i Barack Obama, kiedy byli senatorami, głosowali za Ustawą o Ogrodzeniu Bezpieczeństwa z 2006 roku. To prawda, ale gdy przyjrzymy się szczegółom tej ustawy i planom Trumpa, zauważymy ogromne różnice. Mówił o nich Trump podczas kampanii w 2016 roku, kiedy wyśmiewał plany z 2006 roku.

Sygnaliści

W 14:28 Ossebaard rozpoczyna nowy wątek. Pokazuje nam kilku mężczyzn, którzy są rzekomo sygnalistami z historią pracy w służbach specjalnych lub policji. Ossebaard niewiele o nich mówi, odsyła widzów do Google’a, by sami sprawdzili nazwiska tych mężczyzn.

Pierwszy z nich to John Kiriakou, były oficer CIA. Ossebaard twierdzi, że sam przyznał: „Dostarczamy elitarnym pedofilom dzieci”, nie wspominając jednak o tym, że Kiriakou mówił o hipotetycznym scenariuszu w trakcie wykładu o etyce w CIA. Twierdził, że ze względu na brak wytycznych etycznych wielu agentów CIA pozyskałoby dziecięcą prostytutkę dla źródła osobowego, gdyby uważali, że jest to konieczne do uzyskania istotnych dla agencji informacji. Nigdy nie powiedział, że coś takiego kiedykolwiek miało miejsce. Ossebaard wyraźnie wprowadza tu widzów w błąd.
Potem widzimy Teda Gundersona (14:20), byłego agenta FBI. W latach 80-tych i 90-tych stał się jednym z najbardziej wpływowych propagatorów Paniki Satanistycznej, teorii, że istnieje tajna siatka ludzi, którzy porywają dzieci w celach rytualnych, z rytualnymi zabójstwami włącznie. Gunderson często przedstawiał domniemane ofiary, które twierdziły, że cudownym sposobem odzyskały wspomnienia. Na poglądy spiskowe Gundersona duży wpływ miała książka „Pawns In The Game” Williama Guya Carra, w której ten przedstawia odwieczny żydowski spisek bankowy Illuminatów.
Następny jest Jon Wedger (14:32) z Wielkiej Brytanii, były detektyw Scotland Yardu, który twierdzi, że odkrył dobrze zorganizowaną sieć prostytucji dziecięcej. Wiele z jego opowieści nie ma sensu, a sam Wedger jest bardzo zaangażowany w działalność organizacji promujących kontrowersyjne teorie spiskowe.
Widzimy jego zdjęcie podczas składania zeznań w International Tribune for Natural Justice, samozwańczym sądzie założonym przez Sacha Stone’a, który prowadzi nieoficjalne przesłuchania na różne tematy, od handlu dziećmi i korupcji do „skutków” 5G. Ronald Bernard, domniemany były bankier Illuminati, również zeznawał w Komisji Sądowniczej ITNJ.
W 14:37 widzimy nagłówek „Sacha Cohen ujawnia elitarny krąg pedofili”. Odnosi się to do wywiadu, którego komik Sacha Baron Cohen udzielił o swoim serialu Kim jest Ameryka?. Opowiada o rozmowie z concierge’em w Las Vegas, który pod koniec rozmowy sugerował, że był w stanie załatwić kilku bardzo młodych chłopców na randkę. Oczywiście wiemy, bazując na całokształcie twórczości Cohena, że często sprytnie nakłania ludzi do ekstremalnych wypowiedzi, podejrzewa się również, że wszystkie osoby u Cohena są podstawione. FBI, które przyjrzało się tej scenie (która zresztą nie została wykorzystana w serialu), zdecydowało, że nie ma podstaw, by podążać tym tropem.

W 14:48 Ossebaard pokazuje kolejną wymyśloną historię, „Prezydent Trump ogłasza śledztwo w sprawie elitarnego kręgu pedofili”, napisaną przez Baxtera Dimitry’ego na nieistniejącej już fałszywej stronie internetowej yournewswire.com.
Ossebaard kończy trzeci odcinek serii (15:45) twierdząc, że istnieje ogromna organizacja przestępcza zajmująca się handlem dziećmi, porywaniem i sprzedażą dzieci urzędnikom wysokiego szczebla, od burmistrzów do prezydentów i członków rodzin królewskich (pokazano zdjęcie księcia Bernharda i księcia Clausa z Holandii). Jeśli chcemy poznać prawdę o całym spisku, musimy obejrzeć część czwartą, mówi nam Ossebaard. Wygląda więc na to, że nasza praca nie jest jeszcze zakończona…

Podsumowanie

Część trzecia cyklu Fall Cabal – Upadek Kabały jest tak samo jak poprzednie zlepkiem niepowiązanych ze sobą teorii spiskowych, które autorka znalazła w Internecie i które stara się przedstawić jako ciąg przyczynowo-skutkowy. Większość jej argumentów każdy z nas może łatwo obalić, korzystając z popularnych wyszukiwarek internetowych. Tego typu materiały jednak nie zakładają, że ktokolwiek zada sobie trud, by sprawdzić zawarte w nich teorie i rzeczywiście, większość widzów Ossebaard po prostu wierzy jej na słowo, nie zadając sobie nawet minimum wysiłku, by sprawdzić, czy nie zostali zmanipulowani.