Apel naukowców i lekarzy o obowiązku szczepień. Sprawdzamy

Podczas pandemii SARS-CoV-2 co pewien czas wypływają kontrowersyjne petycje rozmaitych lekarzy oraz naukowców. Tym razem emocje wzbudził apel naukowców i lekarzy o obowiązku szczepień na koronawirusa SARS-CoV-2, który można znaleźć na stronie www.apelnaukowcowilekarzy.pl. List otwarty do krajowych decydentów opiera się na tezie, iż szczepienia powinny być dobrowolne. Nazwiska sygnatariuszy oraz argumenty, którymi popierają swoje stanowisko, budzą jednak poważne wątpliwości co do wartości merytorycznej apelu.

Teza:

Szczepionki mRNA są niebezpieczne, mogą prowadzić do modyfikacji ekspresji genów i nie zostały właściwie przetestowane.

Nasza ocena:

Fałsz

Więcej o naszym systemie oceniania:

Wadliwe argumenty apelu

Po pierwsze, przygotowywane na rynek szczepionki nie zostały poddane odpowiednim testom. Przeprowadzono próby kliniczne na stosunkowo niewielkiej grupie osób, które poddano obserwacji jedynie w bardzo krótkim okresie czasu. W testowanych grupach nie uwzględniono też wystarczającej liczby osób z grup ryzyka.

Te stwierdzenia są fałszywe. Szczepionki Pfizer/BioNtech, Moderny oraz AstraZeneci zostały przetestowane z zachowaniem wszelkich niezbędnych procedur i bez nadmiernego pośpiechu. W trzeciej fazie testów sprawdzano je odpowiednio na 44 (Pfizer) i ok. 30 tysiącach (Moderna i AstraZeneca) uczestników. Badania przeprowadzono zgodnie ze wszelkimi standardami, próby były randomizowane, kontrolowane przez placebo i podwójnie zaślepione, oraz wykonane na grupie zróżnicowanej wiekowo, zdrowotnie i etnicznie. Więcej na temat standardów w badaniach szczepionek znajdziecie tutaj.

Dokładne informacje o tym jak możliwe jest skrócenie procedur przy opracowywaniu szczepionek opisano kompleksowo w Nature.

Po drugie, nowe szczepionki proponowane nam przez Pfizer, Modernę i inne korporacje są stworzone na bazie mRNA – kwasu nukleinowego, który służy do syntezy białka. Nie są to tradycyjne szczepionki, ale substancje mogące w komórkach ludzkich prowadzić do modyfikacji ekspresji genów. Tego rodzaju szczepionki mogą być niebezpieczne, dopóki ich skuteczność i brak poważnych efektów niepożądanych nie zostanie naukowo udowodniona. Nie wiemy bowiem do końca jakim procesom pod ich wpływem będzie podlegał wprowadzony RNA w naszych komórkach. Wprowadzony mRNA w szczepionce może oddziaływać z innymi istniejącymi w komórce cząsteczkami RNA (np. miRNA, lncRNA), co może to prowadzić do zmian w regulacji ekspresji różnych genów. Ponadto wprowadzony mRNA może reagować z RNA wirusów i bakterii w naszym organizmie. Zagrożeniem dla człowieka jest więc to, że osoby zaszczepione będą mniej odporne na inne choroby.

Badania nad szczepionkami mRNA prowadzone są już od wielu lat i do tej pory nie stwierdzono ich możliwego negatywnego wpływu na pacjentów. Tego typu twierdzenia świadczą jedynie o nieznajomości przedmiotowej problematyki.

Jak wyjaśnia w rozmowie z PAP dr hab. Piotr Rzymski z Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu:

„Jest to proces przepisania sekwencji zasad azotowych w RNA na łańcuch aminokwasowy w białku, w tym przypadku białka szczytowego. Odbywa się on pozajądrowo, na rybosomach. RNA wprowadzone zewnętrznie do komórki nie ma właściwości przekraczania otoczki jądrowej – a to oznacza, że nie może w żaden sposób ulegać integracji z materiałem chromosomowym. W związku z tym, wbrew różnym głosom, tego typu szczepionka nie ma możliwości modyfikowania genomu – obawy w tym względzie nie są uzasadnione”

Brak możliwości reagowania mRNA ze szczepionek z miRNA/IncRNA potwierdził w rozmowie z nami również wirusolog dr hab. Tomasz Dzieciątkowski, podkreślając, iż nie może być mowy o żadnym tego typu oddziaływaniu.

Jak opisuje szczepionki mRNA strona amerykańskiego CDC:

“They do not affect or interact with our DNA in any way. mRNA never enters the nucleus of the cell, which is where our DNA (genetic material) is kept.”

Tłumaczenie:

“Nie wpływają one w żaden sposób oraz nie wchodzą w interakcję z DNA. mRNA nigdy nie dociera do jądra komórkowego, gdzie przechowywane jest nasze DNA (materiał genetyczny).”

Sprawę wytłumaczył dokładnie i kompleksowo również portal Demagog.org.

Więcej szczegółowych informacji o szczepionkach mRNA znajdziecie tutaj.

Szczepionki oparte o mRNA nie były wcześniej dopuszczane do obrotu na rynku, a więc ich długoletnie skutki uboczne nie są znane. Wyniki badań na ludziach czy zwierzętach są niejednoznaczne i nie dają podstaw potwierdzenia bezpieczeństwa stosowania szczepionek mRNA. To samo dotyczy szczepionek opartych o wektory wirusowe, np. AZD1222 firmy AstraZeneca.

To stwierdzenie jest w większości fałszywe, wspomniane wyżej badania potwierdziły bezpieczeństwo wszystkich trzech szczepionek.

O zarzut dotyczący braku wiedzy na temat długoletnich skutków ubocznych dr Dzieciątkowskiego zapytał portal Dentonet.pl:

„Dentonet.pl: Wielu ludzi ma mnóstwo obaw, związanych przede wszystkim z brakiem wieloletnich obserwacji pacjentów po podaniu szczepionki. Czy te obawy są uzasadnione?
– Na obawy tego typu mam prostą receptę – wychodzi ona z definicji niepożądanego odczynu poszczepiennego (NOP), która obejmuje zakres czasowy 4 tygodni, zaś dla szczepionki BCG 12 miesięcy. W przypadku preparatów szczepionkowych skutki uboczne pojawiają się szybko, co wynika bezpośrednio z zasady działania naszego układu odpornościowego. Nie istnieje bowiem tutaj kumulacja dawki, a co za tym idzie konieczność badania toksyczności przewlekłej, jak w przypadku leków. Poza tym, jak znaleźć związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy zaszczepieniem, a zdarzeniem niepożądanym (np. zawałem serca czy powikłaniami neurologicznymi), które miałoby się pojawić po 10 latach? To niemożliwość granicząca z absurdem.”

Do kwestii szybkiego opracowywania szczepionek mRNA oraz ich bezpieczeństwa dr Piotr Rzymski odniósł się również w znakomitym artykule na łamach Polityki:

„A teraz wyjaśnijmy, dlaczego szczepionki mogą zostać dopuszczone do użytku tak szybko. Powody są trzy: technologiczny, logistyczny i regulatorowy. Po pierwsze więc, mamy nowoczesne rozwiązania technologiczne. To prawda, że w przeszłości cały proces zajmował bardzo dużo czasu, niekiedy wiele lat. Przyczyną było m.in. bazowanie na rozwiązaniach, które teraz nazywamy klasycznymi, wymagającymi pracy z czynnikiem zakaźnym w celu inaktywowania go lub atenuowania. A to żmudny proces.
Żadna z najbardziej liczących się szczepionek na covid w USA i Europie nie wymagała bezpośredniej pracy z wirusem. Przy preparatach Pfizer/BioNTech i Moderny (opierających się na krótkim odcinku informacyjnego RNA: mRNA) oraz AstraZeneca (wykorzystującej niezdolny do replikacji szympansi adenowirus) istotny był tylko dostęp do informacji o materiale genetycznym SARS-CoV-2. A także rozumienie znaczenia poszczególnych sekwencji materiału, czyli tego, jakie wirusowe białka one kodują.
Potem wystarczyło już tylko wybrać to białko, które miało odegrać rolę antygenu szczepionkowego. To proste zadanie, skoro mamy dostęp do wyników badań mechanizmu zakażania komórek przez SARS-CoV-2, ale i doświadczenia z koronawirusami znanymi już wcześniej. Było oczywiste, że najlepiej, gdyby antygenem było białko szczytowe.
W przypadku szczepionki AstraZeneca należało poszerzyć genom adenowirusa o sekwencje genu kodującego to białko. To trochę więcej pracy niż w przypadku szczepionek Pfizera/BioNTechu i Moderny, które wymagały tylko zsyntetyzowania odpowiedniego łańcucha zasad azotowych RNA, który koduje białko szczytowe. Następnie taki odcinek kwasu rybonukleinowego umieszcza się w odpowiedniej otoczce nanolipidowej, która nie charakteryzuje się żadną immunogennością. Co więcej, sekwencje można było tak skomponować, by od razu kodowały optymalną dla układu odporności wersję białka z domeną wiążącą receptor w formie otwartej. Tak uczyniono m.in. w przypadku preparatu BTN162b2 firmy Pfizer/BioNTech.
Warto wspomnieć, że platforma do opracowywania szczepionek RNA była już dostępna, bo pracowano nad nią i doskonalono ją przed covidem. Pierwsze próby ze szczepionkami tego typu prowadzano na początku lat 90. Sprawiały problemy ze względu na wysoką niestabilność, podatność na degradację, był kłopot z dostarczeniem ich do komórek. Rozwój naukowo-technologiczny te kwestie jednak rozwiązał.”

Kto firmuje kontrowersyjny apel?

Skład zespołu, który podpisał się pod apelem rodzi szereg wątpliwości. Na liście figurują 64 osoby (jedno nazwisko zostało zdublowane, jedno zamieszczono nielegalnie).

Należy zwrócić uwagę, iż jeden z sygnatariuszy, prof. dr hab. Marek Krzystanek, został umieszczony na liście wbrew swojej woli, czemu jasno się sprzeciwił. Mimo tego wciąż możemy znaleźć pod apelem jego podpis, a na stronie www.apelnaukowcowilekarzy.pl widnieje jego fotografia, co stanowi znaczące naruszenie dóbr osobistych profesora. Możliwe, iż więcej osób z listy znalazło się na niej wbrew woli.

apel naukowców i lekarzy — Źródło: Śląski Uniwersytet Medyczny

Na jednej z fotografii widzimy również prof. Andrzeja Zielińskiego, który nie podpisał apelu, a którego twórcy strony pomylili z prof. Romanem Zielińskim.

Twarze obu panów zakryliśmy z uwagi na fakt, iż nie wyrazili zgody na wykorzystanie swoich wizerunków do promowania apelu.

Na liście, którą znajdziecie poniżej, nie znalazła się ani jedna osoba mająca związek z badaniami nad szczepionkami, wirusologią, epidemiologią czy immunologią. Trzeba jednak przyznać, iż mimo braku ekspertów w przedmiotowej dziedzinie, na liście znaleźliśmy kilka wyjątkowo barwnych postaci.

Wiele osób firmujących tekst znanych jest z dość radykalnego spojrzenia na pandemię SARS-CoV-2 oraz związanych jest z kontrowersyjnymi badaniami, deklaracjami lub publikacjami. Kilku głównych sygnatariuszy wywodzi się ze środowisk ultrakonserwatywnych. Cześć nazwisk pokrywa się również z listą podpisów pod słynnym „Listem 177 lekarzy i naukowców”, którego fałszywe tezy obalaliśmy już wcześniej.

Inicjatorem całego przedsięwzięcia jest dr hab. Julian Korab-Karpowicz, filozof i wykładowca uniwersytecki, który w tym roku ogłosił się prezydentem Rzeczpospolitej z nadania Króla Polski-Lehii, Wojciecha Edwarda I.

Jeśli interesuje was temat współczesnych samozwańczych prezydentów i królów więcej informacji znajdziecie w ciekawym artykule Rzeczpospolitej oraz na oficjalnej królewskiej stronie internetowej.

Drugą osobą figurującą na liście jest prof. dr hab. n. med. Ryszard Rutkowski, znany z propagowania tez podważających istnienie pandemii, autor słynnego listu otwartego „Pytam w imieniu zdezorientowanych”, który został stanowczo skrytykowany przez Uniwersytet Medyczny w Białymstoku i Naczelną Izbę Lekarską.

Kolejną ciekawą osobą bez wątpienia jest dr Mariusz Błochowiak, redaktor miesięcznika „Egzorcysta” oraz autor kontrowersyjnej, krytykowanej przez ekspertów wirusologów książki „Fałszywa Pandemia”.

Uwagę zwraca również para patomorfologów znanych z potwierdzenia cudu w Sokółce, prof. dr hab. n. med. Stanisław Sulkowski oraz prof. dr hab. n. med. Maria Sobaniec-Łotowska. Warto nadmienić, iż badanie było szeroko krytykowane w środowisku naukowym, a od jego wyników i przeprowadzenia odciął się oficjalnie Uniwersytet Medyczny w Białymstoku, zwracając uwagę na nierzetelność badania i osobiste zaangażowanie religijne patomorfologów przeprowadzających badanie. Ich podpisy widnieją również pod głośnym apelem o udzielanie komunii do ust osobom klęczącym ze względów epidemiologicznych.

Inną znaną w „antycovidowym” środowisku dwójką są prof. dr hab. Roman Zieliński oraz dr Kornelia Polok, eksperci od genetyki roślin, znani przeciwnicy obostrzeń epidemicznych i krytycy testów PCR. Ich rzekome dokonania i wątpliwe afiliacje opisywano już w serwisach takich jak FakeHunter czy Konkret24.

Interesującą osobą jest również prof. dr hab. Jacek Bartyzel, związany z Instytutem Ordo Iuris, prezentujący wyjątkowo radykalne, monarchistyczne poglądy, który na początku drugiej fali zakażeń koronawirusem wraz z Januszem Korwin-Mikkem ogłosił koniec pandemii.

Pełna lista nazwisk wraz ze zidentyfikowanymi specjalizacjami i afiliacjami:

1. dr hab. W. Julian Korab-Karpowicz, prof. UO, Przewodniczący „Wolne Wybory” – filozof, historyk myśli politycznej
2. prof. dr hab. n. med. Ryszard Rutkowski, Uniwersytet Medyczny w Białymstoku – specjalista chorób wewnętrznych, alergolog
3. prof. dr hab. n. med. Stanisław Sulkowski, Uniwersytet Medyczny w Białymstoku – patomorfolog
4. prof. dr hab. n. med. Maria Sobaniec-Łotowska, Uniwersytet Medyczny w Białymstoku – patomorfolog
5. prof. dr hab. n. med. Irena Kasacka, Uniwersytet Medyczny w Białymstoku – naukowiec, histolog i cytofizjolog, profesor nauk medycznych
6. prof. dr hab. n. med. Krystyna Lisiecka- Opalko, PUM w Szczecinie – lekarz dentysta
7. prof. dr hab. Jacek Bartyzel, Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu – publicysta, nauczyciel akademicki, profesor nauk społecznych
8. Prof. dr hab. Jakub Z. Lichański, Uniwersytet Warszawski w Warszawie – historyk literatury i kultury, krytyk literacki
9. prof. dr hab. dr h.c. Zbigniew Jacyna-Onyszkiewicz, Uniwersytet im Adama Mickiewicza – fizyk i polityk, poseł na Sejm IV kadencji
10. prof. dr hab. Marek Krzystanek, Uniwersytet Śląski w Katowicach – na liście wbrew woli
11. prof. dr hab. Roman Zieliński, Centre for Biomathematics, Genomics and Evolution – genetyk, biolog ewolucyjny
12. prof. dr Kornelia Polok, Centre for Biomathematics, Genomics and Evolution – genetyk, biolog ewolucyjny
13. dr hab. Ryszard Zajączkowski, prof. KUL – literaturoznawca
14. dr hab. n. med. Marek Baltaziak, UMB – patomorfolog
15. dr hab. n. med. Joanna Łotowska, UMB – patomorfolog
16. dr hab. n. med. Lidia Puchalska-Niedbał, PUM – okulista
17. dr hab. n. med. Danuta Lietz-Kijak, PUM – stomatolog
18. dr hab. Wojciech Dobiński, UŚ – adiunkt w Katedrze Geomorfologii UŚ
19. dr inż. Józef Okulewicz, Warszawa – Politechnika Warszawska
20. dr n. med. Dorota Sienkiewicz, UMB – lekarz rehabilitacji medycznej
21. dr Marta Ułaszewska-Żuk, Baranowice – psycholog, psychoterapeuta
22. dr Mariusz Żuk, Baranowice – psycholoingwista, astropsycholog
23. dr Mariusz Błochowiak, Poznań – fizyk, autor książki „Fałszywa pandemia”
24. dr n. med. Jerzy Lewko, Białystok – specjalista rehabilitacji medycznej
25. dr n. med. Marek Wojciechowski, Warszawa – psycholog/psychiatra
26. dr n. med. Katarzyna Bross-Walderdorff, Kozy – homeopatka
27. dr n. med. Katarzyna Landa, Kraków – diabetolog
28. dr n. med. Krzysztof Rożnowski, Poznań – onkolog
29. dr n. med. Przemysław Czyszkowski, Bydgoszcz – radiolog
30. dr n. med. Katarzyna Jaruszewska-Orlicka, Bydgoszcz – diagnostyk
31. lek. med. Jolanta Biel-Gruszczyńska, Częstochowa – psychiatra
32. lek. med. Iwona Jadwiga Chlebowska, Wałbrzych – psychiatra
33. lek. med. Magdalena Urban-Lechowicz, Warszawa – anestezjolog
34. lek. med. Izabela Kaczmarek-Matyszczyk, Radomsko – lekarz medycyny pracy, lekarz rodzinny
35. lek. med. Paweł Basiukiewicz, Grodzisk Mazowiecki – internista, kardiolog
36. lek. med. Krystyna Szymik-Taraszkiewicz, Gliwice – chirurg, chirurg dziecięcy
37. lek. med. Anna Muszynska-Kwiatkowska, Wrocław – pediatra
38. lek. med. Anna Janaszek-Borek, Warszawa – internista, lekarz medycyny pracy
39. lek. med. Elżbieta Sadowska, Białystok – ginekolog
40. lek. med. Małgorzata Gbiorczyk, Konin – stomatolog, specjalista medycyny estetycznej
41. lek. med. Grzegorz Pałka, Częstochowa – internista
42. lek. dent. Joanna Kuczyńska, Lublin – chirurg, stomatolog
43. lek. med. Wojciech Węglarz, Legnica – anestezjolog
44. lek. med. Zbigniew Pawelec, Gdańsk – anestezjolog
45. lek. med. Agata Osiniak, Kolbuszowa – lekarz rodzinny, pediatra
46. lek med. Izabela Zaremba-Jankowska, Gdańsk – homeopata
47. lek. dent. Ewa Jurecka, Jabłonowo Pomorskie – stomatolog
48. lek. med. Tomasz Dmochowski, Poznań – ginekolog
49. lek. med. Izabela Zaremba-Jankowska, Gdańsk – zdublowane
50. lek. med. Grzegorz Tuszyński, Katowice – anestezjolog
51. lek. med. Beata Biesiadecka, Bolechowice – lekarz rodzinny
52. lek. med. Ewelina Gierszewska, Chojnice – internista
53. lek. med. Sabina Urbaniak, Krotoszyn – lek. med.
54. lek. med. Jarosław Maciej Zioło, Sanok – radiolog
55. lek. med. Zbigniew Markiewicz, Warszawa – internista
56. lek. med. Joanna Bromirska, Wrocław – pediatra
57. lek. med. Andrzej Banach, Wrocław – ginekolog
58. lek. med. Joanna Nehring, Kraków – pediatra
59. lek. med. Piotr Iwulski, Olsztyn – ortopeda
60. lek. dent. Anna Walacik, Lublin – stomatolog
61. lek. med. Alicja Weleda, Leszno – lekarz
62. lek. med. Grzegorz Klasa, Kraków – lekarz
63. lek. dent. Dominika Car, Brzeg – stomatolog
64. lek. med. Alicja Kluz, Białystok – gastrolog, internista
65. lek. med. Joanna Paśnicka, Sopot – pediatra, lekarz rodzinny
66. lek. med. Agata Kot, Świdnik – pulmunolog, internista

Podsumowanie

Główne założenie apelu, dobrowolność szczepień, zostało całkowicie rozmyte przez niepoparte faktami, antyszczepionkowe teorie. Gdyby w liście otwartym nie została poruszona rzekoma szkodliwość szczepionek mRNA, można by zignorować fakt, iż sygnatariusze nie mają związku z wirusologią czy immunologią.

W tym wypadku należy jednak stanowczo podkreślić, iż autorzy apelu nie mają odpowiednich kompetencji, by wypowiadać się jako autorytety w przedmiotowej dziedzinie, a ponadto związani są ze skrajnie antyszczepionkowymi środowiskami, co bez wątpienia wpływa na ich ocenę sytuacji. Warto zwrócić uwagę, iż mimo pewnej rotacji, we wszystkich głośnych apelach rozpowszechnianych przez wspomniane środowiska nader często pojawiają się te same nazwiska.

Dziękujemy za wsparcie wolontariuszom, którzy pomogli w weryfikacji nazwisk z listy.